W 1900 roku we wschodniej części Bałut (będącymi wówczas osobną wsią) rozpoczęli działalność bracia Doloryści. Po uzyskaniu zgody władz carskich, na placu między ulicami Spacerną (od 1933 r. Pasterską) i Dworską (obecnie Organizacji WiN), Zgromadzenie Dolorystów wybudowało w latach 1906-1907 kościół filiany parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.
Styl kościoła, unikatowy dla Łodzi, zawiera elementy góralskie i ludowe. Projektant kościoła, Kazimierz Pomian - Sokołowski, wybrał styl podhalański, ponieważ inspirował się popularnym na początku XX wieku wpływem nowego stylu, secesji. Architektura secesyjna (jak również malarstwo i rzeźba) wiąże się ściśle z działalnością poetów i pisarzy. Mimo iż inspiracje pochodzą z Wiednia i Paryża, twórczość ta jest w dużym stopniu zabarwiona narodowo. Wiara w odrodzenie poprzez lud wnosi nie tylko zainteresowanie folklorem, ale narzuca plastyce swojską nutę, która stapia się z formą secesji.
Jeden z czołowych twórców Młodej Polski, Stanisław Witkiewicz, uznał ludowe budownictwo Podhala za pozostałość stylu panującego niegdyś w całej Polsce i ogłosił „styl zakopiański” za polski styl narodowy. Projekty budowli Witkiewicza stały się wzorem dla wielu architektów którzy z dobrą wiarą zaczęli przenosić styl podhalański do innych miast polskich.
Kościół Dobrego Pasterza
ul. Pasterska 12/14
www.archidiecezja.lodz.pl/parafia/dobrego-pasterza/
