Galeria Wielkich Łodzian
Wiadomo, że ulica Piotrkowska, to wizytówka naszego miasta, a Galeria Łodzian jest jej integralną częścią. Sama Galeria składa się z 6 pomników poświęconych sławnym osobistościom związanym z Łodzią. Ustawiane są one od 1999 rok, a pomysłodawcą Galerii jest Marcel Szytenchelm.
Ławeczka Tuwima

Pierwszy pomnik autorstwa Wojciecha Gryniewicza był odsłonięty 10 kwietnia 1999 roku przy ulicy Piotrkowskiej 104 przed Pałacem Juliusza Heinzla w Łodzi. Pomnik przedstawia naturalnej wielkości brązowego Juliana Tuwima, który siedzi na ławeczce, uśmiecha się i o czymś myślę. Wydaję się, że brakuję jemu współrozmówcy, dlatego chętnie zapraszamy usiądź obok utytułowanego poety i porozmawiać z nim albo zrobić zdjęcie. Także warto pamiętać o miejscowej legendzie, która głosi, że potarcie nosa Juliana Tuwima przynosi szczęście.
Julian Tuwim - poeta, urodził się 13 września 1894 r. w Łodzi. W 1914 r. ukończył gimnazjum. W 1916 r. wyjechał do Warszawy na studia. W "Kwiatach Polskich" pisał: "nie miałem serca do Warszawy gdy opuszczałem Łódź". Nigdy nie ukończył rozpoczętych studiów, bo rozpoczął działalność jako poeta. W czasie wojny przebywał na emigracji: najpierw we Francji, potem w Brazylii i od 1942 r. w Stanach Zjednoczonych. Do Polski powrócił w 1946 r. i zamieszkał w Warszawie. W swoich wierszach niejednokrotnie wspominał rodzinne miasto. Za swoją twórczość został wyróżniony doktoratem honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego. Jego najbardziej słynnymi pracami są: „Wiosna”, „Słopiewni”, „Zieleń” oraz taki wierszy dla dzieci jak: „Lokomotywa”, „Pan Hilary”, „Ptasie radio”, „Bambo” „Słoń Trąbalski” i wiele innych. Zmarł w 1953 r.
Fortepian Rubinsteina

Następny pomnik Galerii Wielkich Łodzian się pojawił 20 września 2000 roku, z okazji Światowego Spotkania Łodzian. Odlana z brązu figura przedstawia Artura Rubinsteina we fraku, siedzącego przy fortepianie, którego dłonie oparte są na klawiaturze. Podniesiona klapa instrumentu przypomina ptasie skrzydło. Pomnik usytuowany przy Piotrkowskiej 78, gdzie kiedyś mieszkał znany pianista, a autorem projektu jest Marcel Szytenchelm.
Warto przypomnieć, kim był Artur Rubinstein – jednym z najbardziej wybitnych wirtuozów fortepianu XX wieku. Pianista urodził się 28 stycznia 1887 r. w Łodzi, w średnio zamożnej rodzinie żydowskiej. Już w wieku siedmiu lat wystąpił na charytatywnym koncercie w Łodzi, a poważny debiut miał miejsce już w 1900 roku, w Berlinie. Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej grał w największych salach Europy i obu Ameryk. Natomiast ciągle pamiętał i nie omijał Polski podczas tournee. O rodzinnym mieście pianista mówił: „Łódź zawsze kosztuje mnie, w sensie artystycznym, chyba najwięcej wysiłku. Tu się urodziłem, tu są moi ludzie, jestem im coś winien”. W 1939 r. Rubinstein wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Uniknął tragicznego losu całej niemal rodziny, zamordowanej w czasie Holocaustu. Po przeżytej traumie pianista odwiedził Łódź dopiero w latach 60. Zmarł 20 grudnia 1982 w Genewie.
Kufer Reymonta

Kolejną figurą Wielkich Łodzian stał pomnik Władysława Reymonta, umieszczony przy Pałacu Kindermanna (ul. Piotrkowska 137) w 2001 roku, który prezentuje pisarza siedzącego na kufrze podróżnym i czyniącego zapiski w niewielkim notatniku. Sam Reymont waży 300 kg i jest wykonany z brązu, a jego projektantami są Robert Sobociński i Marcel Szytenchelm.
Władysław Reymont (właściwie: Władysław Stanisław Reymont) to jeden z najwybitniejszych polskich powieściopisarzy - prozaik i nowelista. Był urodzony w 1867 r. w Kobielach Wielkich. Władysław Stanisław Reymont, zanim zasłynął jako pisarz, wiódł skromne życie i zmienił sporo zawodów. W latach 1880–1884 pracował jako czeladnik, przez kolejne 4 lata był aktorem w wędrownych grupach teatralnych, a następnie z 1888 po 1893 rok pracował jako kolejarz na mazowieckiej prowincji. Z czasem ujawnił samorodny talent pisarski. Napisał kilkadziesiąt utworów literackich, sukces odniósł jako autor powieści “Chłopi”, za którą otrzymał w 1924 roku Nagrodę Nobla. Pisarza zawsze fascynowała Łódź. Reymont po raz pierwszy przybył do Łodzi w 1894 r. Na dłużej zatrzymał się tu w kwietniu 1896 r. Zamieszkał przy ul. Wschodniej u łódzkiego księgarza Gożlińskiego. W dzień spacerował po mieście, w nocy pisał kolejne strony „Ziemi obiecanej”. Pod koniec lata pisarz wyjechał z Łodzi. Powieść ukazała się drukiem w 1899 r., a w 1974 r. została zekranizowana przez Andrzeja Wajdę. Zmarł 5 grudnia 1925 w swoim mieszkaniu przy Górnośląskiej 16 w Warszawie.
Twórcy Łodzi Przemysłowej

We wrześniu 2002 roku przy ul. Piotrkowskiej 30/32 powstał jeden z najbardziej rozpoznawalnych pomników w Łodzi. Pomnik Twórcy Łodzi Przemysłowej przedstawia trzech największych łódzkich fabrykantów przełomu XIX i XX w. - Izraela Poznańskiego, Karola Scheiblera (postacie siedzące) oraz Henryka Grohmanna (postać stojąca) finalizujących kolejny wielki łódzki interes. Wolne krzesła zachęcają przechodniów, by dołączyli się do owego przedsięwzięcia. Autorem pomnika jest Marcela Szytenchelm. Ciekawe, że na samym początku Fabrykanci „stanęli” tylko na 5 godzin. Po załatwieniu wszystkich formalności, pod koniec października 2002 roku, Twórcy Łodzi Przemysłowej ponownie zostali zainstalowani przed znanym w okresie PRL-u łódzkim Domem Handlowym "Magda".
Fotel Jaracza

Piąta rzeźba Galerii Wielkich Łodzian pojawiła się w 2006 roku obok kamienicy przy ul. Piotrkowskiej 152. Fotel Jaracza-pomnik przedstawiający Stefana Jaracza, siedzącego na widowni w teatrze, trzymającego w ręku egzemplarz reżyserski. Na wolnych miejscach obok odlanej z brązu figury założyciela teatru Ateneum mogą przysiąść przechodnie i turyści.
Stefan Jaracz uważany za jednego z najbardziej wybitnych aktorów teatralnych i filmowych okresu międzywojennego w Polsce. Urodził się 24 grudnia 1883 roku w Żukowicach Starych koło Tarnowa, a zmarł 11 sierpnia 1945 roku w Otwocku. Ukończył szkołę podstawową w Tarnowie, później studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po studiach zaczął swoją karierę aktorską. Występował w teatrach w Krakowie, Poznaniu, Warszawie, a zaczynając od 1908 r., 3 lata grał w łódzkim Teatrze Miejskim. Do pamiętnych jego ról należą m.in. tytułowe w Judaszu Kazimierza Przerwy-Tetmajera, Szczęściu Frania Perzyńskiego, a także jako Grzegorz Dyndała Moliera, Smugoń w Przepióreczce Żeromskiego, Rejent w Zemście Fredry, czy Kaliban w Burzy Szekspira.
Pomnik Lampiarza

Galerię Wielkich Łodzian zamyka Pomnik Lampiarza, który został odsłonięty 21 września 2007, a jego autor, to Marcel Szytenchelm. Rzeźba upamiętnia 100-lecie łódzkiej energetyki, które przypadło na 8 września 2007 roku. Dlatego że sto lat wcześniej w elektrowni miejskiej przy ulicy Targowej 1/3 włączono pierwszy z dwóch turbozespołów o mocy około 1,3 MW. Pomnik przedstawia naturalnej wielkości stylową latarnię oraz elektryka - „Lampiarza” stojącego na drabinie podpartej o słup. Obok leży torba będąca zarazem siedziskiem – ławeczką. Nie bez powodu rzeźba została wzniesiony przy ul. Piotrkowskiej 37. Dokładnie tam kiedyś był luksusowy sklep „American Diamant Palace”, w którym po raz pierwszy w Łodzi wieczorem 7 maja 1906 roku rozświetliło światło elektryczne. Dostarczono je kablem niskiego napięcia (120 woltów) z tak zwanego „Prowizorium I” umieszczonego w podziemiach „Grand Hotelu”.