Ludwik Geyer, do Łodzi przybył z Saksonii w 1828 roku, zachęcony przez władze Królestwa Polskiego. Umowa była prosta - w zamian za zobowiązanie się do uruchomienia co najmniej 20 krosien tkackich i prowadzenie produkcji przez co najmniej 10 lat, otrzymał w wieczystą dzierżawę plac o numerze 284 przy ul. Piotrkowskiej po południowej części stawu.
Z czasem powstała Biała Fabryka, w której dziś mieści się Centralne Muzeum Włókiennictwa. Gdy i ten obiekt stał się za mały na potrzeby rozwijającego się przedsiębiorstwa, Geyer rozbudował imperium po drugiej stronie Piotrkowskiej (zajmując niemal cały obszar między Czerwoną, Wólczańską i Sieradzką). W ten sposób w południowej części głównej łódzkiej ulicy powstał kompleks obejmujący prawie 48 hektarów!
W rękach rodziny fabryka pozostawała do wybuchu II wojny światowej. Po wojnie wskutek nacjonalizacji, dawne imperium Geyera zostało przekształcone w Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Feliksa Dzierżyńskiego, a później – w latach 60. – „Eskimo”. W szczytowym momencie – ok. 1970 roku pracowało tu 6 tysięcy ludzi. Natomiast w 1960 roku „Białą Fabrykę” przekształcono w Centralne Muzeum Włókiennictwa. Kompleks po zachodniej stronie Piotrkowskiej związany był z produkcją włókienniczą do początków XXI w.
Dzisiaj olbrzymi kompleks pofabryczny otrzymał drugie życie. Zabytkowe budynki są sukcesywnie restaurowane, działają tu restauracje i inne lokale gastronomiczne i usługowe. Miejsce to stało się miejscem spotkań dzięki cyklicznym wydarzenieom - kiermaszom, jarmarkom, a także koncertom i innym wydarzeniom sportowym i kulturalnym. To sprawia, że w Ogrodach Geyera zawsze coś się dzieje.
