Ludwik Ferdynand Geyer jest uznawany za pioniera rozwoju łódzkiego przemysłu włókienniczego. Pochodzący z Brandenburgii przemysłowiec przybył do miasta w I połowie XIX wieku i osiedlił się w południowej części ulicy Piotrkowskiej, w osadzie fabrycznej Łódka. Szybko wybudował prężnie rozwijające się przedsiębiorstwo. Dzięki jego pracy w Łodzi stanął pierwszy komin fabryczny a krosna zaczęły poruszać się za pomocą maszyny parowej. Przemysłowiec, a w późniejszym czasie jego synowie, pomimo często zmieniającej się koniunktury cały czas rozbudowywali i unowocześniali zakłady. Pamiętali również o działalności na rzecz miasta co przejawiało się w czynnym udziale w budowie gmachów użyteczności publicznej. Po II wojnie światowej zakłady zostały znacjonalizowane i funkcjonowały do lat 90-tych XX wieku pod nazwą ZPB "Eskimo".
Dzięki rodzinie Geyerów, południowa część ulicy Piotrkowskiej wzbogaciła się o monumentalny, klasycystyczny gmach Białej Fabryki, ulokowany po przeciwnej stronie kompleks Czerwonej Fabryki wraz z kamienicą biurową, szereg willi i pałaców fabrykanckich oraz park przypałacowy z ciekawymi gatunkami roślin.
Obecnie w Białej Fabryce znajduje się Centralne Muzeum Włókiennictwa, dawny ogród pełni funkcję parku miejskiego im. Wł. St. Reymonta oraz Skansenu Łódzkiej Architektury Drewnianej. Pozostałe obiekty znajdują się w rękach prywatnych i pełnią różnorodne funkcje. Znaczną część zabudowań po zachodniej stronie ulicy Piotrkowskiej zajmuje kompleks Ogrody Geyera.
