Ciekawostki o Łodzi - 10 niespodzianek, którymi zaskoczy Cię Łódź!

Łódź słynnie z murali. To tutaj znajduje się największy w kraju mural i jeden z największych na świecie. Powstał na trzech ścianach wieżowców przy ul. Piotrkowskiej 182. Mural pokrył trzy ściany na łódzkim Manhattanie, to 24 piętra, ponad 70 metrów wysokości! Poświęcony jest Wiedźminowi, bo również twórca tej postaci -Andrzej Sapkowski – urodził się w Łodzi i tu stworzył swoją słynną książkę.

Oprócz dużej ilości wspaniałych murali, w Łodzi znajdują się 2 artystyczne podwórka, czyli „Pasaż Róży”(ul. Piotrkowska 3) i „Narodziny Dnia”(ul. Więckowskiego 4). Autorką projektu „Pasaż Róży” jest artystka Joanna Rajkowska. Realizacja projektu była bardzo pracochłonna, polegała na wyklejeniu kawałkami pociętych na małe części luster ścian kamienicy. Odbijająca światło mozaika ożywia otoczenie, a fragmenty luster dają z pozoru obrazy niedopasowane do siebie i zniekształcone. Do przeniesienia dzieł na elewacje kamienicy przy ul. Więckowskiego 4 wykorzystano nowatorską technikę, której nie można spotkać nigdzie indziej na świecie. Malowidła znalazły się na 260 supernowoczesnych płytach gresowych wykonanych na specjalne zamówienie przez Ceramikę Tubądzin (woj. łódzkie). Największa z nich mierzy 2 metry, a najmniejsza 25 centymetrów. Instalacja zajmuje w sumie 350 m kw. powierzchni.

Co łączy bajki o Misiu Uszatku, Misiu Colargolu i Zaczarowanym Ołówku? Wszystkie powstały w Łodzi. W Se-ma-forze nieprzerwanie od 70 lat tworzy się filmy animowane, zarówno bajki dla dzieci, jak i filmy dla dorosłych. Dwie produkcje nagrodzone zostały nawet Oscarami! W przestrzeni miasta odnajdziemy dziesięć małych pomników przedstawiających bajkowych bohaterów, którzy przypominają o dorobku łódzkiej animacji. Aby poznać kulisy powstawania kreskówek, zobaczyć dekoracje filmowe i spotkać ulubionych bajkowych bohaterów warto odwiedzić Muzeum Kinematografii.

Od Muzeum Kinematografii przeniesiemy się trochę dalej do Palmiarni Ogrodu Botanicznego. Powstanie obiektu było nieco przypadkowe. Pierwsze okazy roślin egzotycznych pochodziły z ogrodów zimowych łódzkich fabrykantów, którzy z różnych względów nie mogli się już nimi zajmować i postanowili składować je w jednym miejscu - budynku w pierwszym łódzkim parku miejskim. Po II wojnie światowej łodzianie zyskali możliwość odwiedzin Palmiarni i stał się jedną z największy atrakcji Łodzi. To są najstarsze palmy w Polsce, liczące 150 lat.

Na terenie ZOO powstało Orientarium – ogromny pawilon hodowlano – wystawienniczy, w którym zamieszkała fauna z południowo - wschodniej Azji, między innymi słonie indyjskie, orangutany sumatrzańskie i niedźwiedzie malajskie. To najnowocześniejsze ZOO w Europie.

Największa w Polsce pod względem powierzchni nekropola żydowska (42 ha, ponad 230 tys. pochowanych, w tym ok. 45 tys. stanowią mogiły zmarłych i zamordowanych w okresie funkcjonowania łódzkiego getta). W momencie założenia był największym cmentarzem żydowskim w Europie, obecnie największym jest cmentarz berliński. Mieści się tu także monumentalne mauzoleum poświęcone pamięci małżeństwa Izraela i Leonii Poznańskich.

Pomnik Łodzian Przełomu Tysiącleci, który stworzony został w bruku ulicy Piotrkowskiej jest jedynym takim na świecie, ma bowiem ok. 340 metrów długości i upamiętnia kilkanaście tysięcy bohaterów, w którym swoje miejsce mają ważne osobistości, ale przede wszystkim zwykli mieszkańcy miasta.

Łódzka Szkoła Filmowa jest miejscem niemal legendarnym. O jej wykładowcach i absolwentach, m.in. Andrzej Wajda, Roman Polański czy Krzysztof Kieślowski, mówi się wręcz z nabożnym uniesieniem. Historia "HollyŁodzi" to de facto historia powojennej Łodzi. To wówczas powstała Wytwórnia Filmów Fabularnych nazywana "fabryką snów’’. Ci, którzy chcieliby poznać filmową historię miasta i odwiedzić miejsca, w których powstały sceny do najważniejszych filmów polskiej kinematografii, mogą przejść Szlakiem Łodzi Miasta Filmu UNESCO. Dla podkreślenia związku miasta z dziejami polskiego filmu i kina w sercu miasta, na ulicy Piotrkowskiej stworzono polski odpowiednik hollywoodzkiego "Chodnika Sławy" - Łódzką Aleję Gwiazd.

Łódź przemysłową w XIX wieku tworzyły wspólnie cztery narody - Polacy, Niemcy, Żydzi i Rosjanie. Niemcy i Żydzi trudnili się rzemiosłem i zakładali fabryki, w których pracowali Polacy przybywający do Łodzi jako ziemi obiecanej z małych miasteczek i wsi. A wszystko to działo się na terenie zaboru rosyjskiego. Kultury i języki przenikały się wzajemnie, czego ślady pozostały do dziś m.in. w łódzkiej kuchni i języku. Pamięć o wielokulturowej Łodzi jest kultywowana szczególnie podczas organizowanego соrocznie Festiwalu Łódź Czterech Kultur.

Mało kto zdaje sobie sprawę z istnienia kilku rozpoznawalnych tylko w Łodzi słów. Dla łodzian są one na tyle oczywiste, że nie uświadamiają sobie ich nieistnienia w języku ogólnopolskim. Słownik Łódzko-Polski: angielka – bułka paryska, drygle – zimne nóżki (garmażeryjne), ekspres – zamek błyskawiczny, galancie – dużo, ładnie, dobrze, gołda – wódka, kanar – kontroler biletów MPK, migawka – bilet okresowy komunikacji miejskiej, siksa (z jidysz) – młoda dziewczyna, podlotek, tytka – papierowa torebka, kawałek papieru spiralnie zwinięty; opakowanie na cukierki; zapożyczenie z niemieckiego (die Tüte = torba), zalewajka – zupa kartoflana z białym barszczem/ żur ugotowany razem z kartoflami(ziemniakami), z miasta Łodzi – konstrukcja składniowa przestrzegana przez łodzian starszej daty, zamiast wyrażenia z Łodzi – nasuwającego skojarzenie ze złodziejem, żulik – chleb turecki z rodzynkami. `