Wystawa "Prototypy 06: Alicja Bielawska. Na przecięciu linii"

Alicja Bielawska proponuje potraktowanie dzieł sztuki jako modeli do ćwiczenia odczuwania otaczającego nas świata. Stają się one wskazówkami do poruszania się w rzeczywistości, pokazując jej nieoczywiste warstwy
i aspekty. Wystawa "Na przecięciu linii" jest szóstą odsłoną cyklu "Prototypy", w którym artystki i artyści nadają nowe znaczenia oraz konteksty pracom z kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi.

Przez wystawę prowadzą nas linie. Linie kroków, linie na papierze, linie napotkanych spojrzeń, linie zarysowujące przestrzeń, wreszcie –linie pokrywające rysunki, których w tej edycji "Prototypów" możemy zobaczyć blisko pięćdziesiąt. Rysunek nie jest tu jednak tylko medium pomocniczym, szkicem do dalszych prac. To również pełnoprawne dzieło sztuki, zestawione w dialogu z rzeźbami Keitha Sonniera, Thei Djordjadze, Katarzyny Kobro i samej Alicji Bielawskiej. W pracach dominuje abstrakcja, jest ona jednak poetycka i otwarta na wielość interpretacji. Jej język jest uniwersalny, daje każdej osobie możliwość odczytania dzieła intuicyjnie i poprzez własne doświadczenia. Abstrakcja odnosi się do pamięci odbiorczyni_cy i jej_go osobistych wątków, pozwalając na zbudowanie nowych sieci skojarzeń wokół rozpoznawanych kształtów, faktur i kolorów. Przedmioty i materiały, z których stworzone zostały rzeźby, są zaczerpnięte
z otaczającej nas rzeczywistości i pełnią rolę łączników pomiędzy dziełem abstrakcyjnym a odbiorczynią_cą. Wystawa Bielawskiej jest bowiem przestrzenią wyjętą z codzienności, ale jednocześnie odnoszącą się do niej. To mikroświat, w którym możemy spotkać się z wyobrażeniami, myślami oraz odczuciami artystów i artystek w warunkach sprzyjających kontemplacji.

Alicja Bielawska nawiązała artystyczny dialog z twórczyniami i twórcami działającymi na przestrzeni ostatnich stu lat, pokazując przepływ koncepcji i tematów, które powracają w pracach artystów tworzących w różnym czasie, miejscu i warunkach. Otwartość prac sprawia jednak, że autorami i autorkami wystawy nie są jedynie artystki i artyści, których dzieła możemy zobaczyć. Wystawa zaprasza odbiorczynię_cę do współtworzenia jej swoją obecnością. Nasze ciała poruszające się pomiędzy dziełami są już nie tylko narzędziami do odbioru sztuki, ale wchodzą z nią w interakcje. Każda osoba zwiedzająca wnosi ze sobą własny rytm. Wątek choreograficzny jest silnie zaznaczony przez film Johanny Billing "I’m Lost Without Your Rythm". W projekcji tej - podobnie jak w przestrzeni wystawy - proste, zaczerpnięte z codzienności ruchy tworzą dialogi zarówno pomiędzy osobami, jak i z ich otoczeniem. Przestrzenność rzeźb sprawia zaś, że nasze spojrzenie nie zatrzymuje się tylko na samej rzeźbie, ale również przenika ją i sięga poza. Kształty nie są zdefiniowane na zawsze, każdy nasz krok generuje nowy widok i tym samym nowe dzieło. Nie istnieje jedyny preferowany
i finalny obraz – Bielawska proponuje nam wielość równoważnych perspektyw.

Alicja Bielawska (1980) jest absolwentką historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim (2005) i sztuk pięknych na Gerrit Rietveld Academie w Amsterdamie (2009), finalizuje doktorat na Międzywydziałowych Środowiskowych Studiach Doktoranckich na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Tworzy rysunki
i rzeźby –stosując tkaninę, metal, drewno i ceramikę. W swoich pracach artystka koncentruje się na materialnej sferze codzienności i relacji pomiędzy przedmiotami, wnętrzami a wspomnieniami. Dotyka w nich także kwestii względności naszej percepcji. Do swoich realizacji wprowadza również elementy choreografii
i performansu. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2012), Startstipendium Mondriaan Fonds (2012/2013), Młodej Polski (2014). Odbyła rezydencje artystyczne w Akademie Schloss Solitude w Stuttgarcie (2014-2015) i w Nida Art Colony (2016). W 2015 nominowana była do nagrody SPOJRZENIA –Nagroda Deutsche Bank, współorganizowanej przez Zachętę –Narodową Galerię Sztuki w Warszawie,
a w 2016 do nagrody Paszporty Polityki w kategorii sztuki wizualne. Mieszka i pracuje w Warszawie.