Niewielki, modrzewiowy kościół (obecnie p.w. św. Józefa, pierwotnie p.w. Wniebowzięcia NMP) wzniesiono na tzw. „Górkach Plebańskich” (dawna nazwa pl. Kościelnego) w latach 1765-1768. W związku z rosnącą liczbą parafian kościół szybko stał się za mały, dwukrotnie był przebudowywany, aż w 1888 roku postanowiono w jego miejscu wybudować zdecydowanie większą świątynię murowaną.
Dzięki staraniom ówczesnego proboszcza drewniany kościół udało się ocalić – został przeniesiony na teren zamkniętego w 1856 roku cmentarza przy ulicy Ogrodowej. W 1910 roku kościół stał się siedzibą nowej parafii p.w. św. Józefa.
Nagrobek Michała Wyszyńskiego z 1822 roku wykonany z piaskowca ozdobiony jest herbem rodowym oraz inskrypcją: "Tu leżą zwłoki s.p. M. Wyszyńskiego. Umarł d. 11 Czerw. 1822 r. skończywszy 38 lat w.s. prosi o pobożne Westchnienie. Czułość wiernej Żony i przywiązanych Dzieci ten Pomnik wystawiła".
Michał Wyszyński był jednym z pierwszych łódzkich przemysłowców. Właścicielem jednej z największych w królestwie polskim hut szkła. W młodości Wyszyński walczył w wojskach Napoleona, później pracował w hutach szkła. Kiedy poznał wystarczająco hutnicze rzemiosło, osiedlił się w Radogoszczu zaś hutę szkła otworzył na Żabieńcu, a także wydzierżawił Hutę Rogowską, usytuowaną we wsi Rogi.
Jego działalność została zakończona na skutek przedwczesnej śmierci w wieku 38 lat.