Królowa sportu pojawiła się na łódzkich arenach rywalizacji na przełomie 1905/1906 roku. Dyscyplina ta została dodana do kalendarza treningowego Stowarzyszenia Sportowego Union i Klubu Turystów Łódź.
Po roku 1918 lekkoatletyka zaczęła się dynamicznie rozwijać na terenie Łodzi, jej sekcje można było odnaleźć aż w 51 łódzkich stowarzyszeniach. W międzywojniu trzy zawodniczki z regionu łódzkiego reprezentowały Polskę na Igrzyskach Olimpijskich – Genowefa Kobielska, Maria Kwaśniewska zdobywczyni brązowego krążka Olimpijskiego w rzucie oszczepem w 1936 roku oraz dwukrotna medalistka Igrzysk w rzucie dyskiem Jadwiga Wajs.
W historii łódzkiej lekkoatletyki wyróżnił się również Edmund Piątkowski, który zdobył Mistrzostwo Europy w rzucie dyskiem w 1958 roku. W Łodzi wychowało się jeszcze wielu wybitnych sportowców w tej dyscyplinie – Mistrzów Polski, Europy oraz Olimpijczyków – między innymi Leon Jaraczewski, Marian Hoffman czy Wacław Kuźmicki.
Najbardziej utytułowany łódzki lekkoatleta to aktualny rekordzista Polski w skoku wzwyż Artur Partyka zawodnik ŁKS-u. W 1991 roku zdobył wicemistrzostwo świata na hali, następnie w Barcelonie podczas Igrzysk Olimpijskich oddał skok, który zapewnił mu brązowy medal. Następne lata to pasmo sukcesów – dwa srebrne, brązowy medal Mistrzostw Świata, srebro olimpijskie w Atlancie oraz złoto na Mistrzostwach Europy w Budapeszcie.
Tradycje lekkoatletyki w Łodzi są kontynuowane. Aktualnie za najlepszych sportowców uznaje się między innymi dwukrotnego mistrza Europy w biegu na 800 metrów Adama Kszczota czy jego klubowego kolegę z RKS Łódź skoczka Sylwestra Bednarka.
Opracowanie na podstawie: Sebastiana Glica – „Od 1824 roku. Opowieść o łódzkim sporcie” (2013)