Płynęła kiedyś przez osadę Dąbrowa (tak też brzmi dzisiaj nazwa osiedla mieszkaniowego na tym terenie) i tam też miała źródło. Płynęła na granicy dóbr chojeńskich i łódzkich (biskupstwa włocławskiego).
Jej ślady na Dąbrowie, to do dziś widoczne obniżenie terenu, szczególnie dotkliwie ujawniające się podczas letnich ulew: ulica Tatrzańska przy Zbaraskiej i aleja Rydza-Śmigłego na wysokości Parku Podolskiego. Można przyjąć, że płynęła wzdłuż dzisiejszego parku Podolskiego i ul. Zbiorczej a dalej wzdłuż ul. Dąbrowskiego. Przekształcała się w zalew-staw na wysokości dzisiejszego budynku Uniwersalu, wzdłuż ul. Skargi, przecinała ul. Wólczańską i wpadała do rzeki Jasień w okolicy skrzyżowania z Piękną (dawniej trochę dalej w stronę ul. Obywatelskiej).
W latach 30. XX w. przeprowadzono regulację tej rzeki na odcinku pl. Leonardta (obecnie pl. Niepodległości) i ul. Wólczańska/Piękna. Wtedy też wybudowano zbiornik i przelew burzowy w miejscu gdzie Dąbrówka wpada do Jasienia oraz most ceglany na ul. Wólczańskiej (istniejący do dziś, widoczny po lewej stronie posesji nr 258). Taki sam most zbudowano na Piotrkowskiej między ulicami Skargi i Pabianicką (nie istnieje).
Obecnie cała rzeka jest schowana pod ziemię (co stanowi ewenement wśród łódzkich rzek) i jest kolektorem ściekowym.
Autorem powyższego tekstu jest Wiesia Różycka, miłośniczka Łodzi, administrator strony na fb <link https://www.facebook.com/groups/dawnalodz/ _blank>Dawna Łódź na zdjęciach
Z</link>djęcia zaczerpnięte ze strony Miastograf.pl, archiwum NAC i UMŁ oraz ŁOT