Pierwsze wzmianki o wsi Bałuty pochodzą jeszcze z końca średniowiecza. Przez wieki znajdował się tu folwark, koło którego w XVIII w. powstały gospodarstwa i karczma. W połowie XIX w na Bałutach zaczęli się osiedlać drobni rzemieślnicy i tkacze.
Ze względu na niskie czynsze w porównaniu z łódzkimi osiedlali się tu także Żydzi i zwalniani z więzień przestępcy oraz biedota. W roku 1913 Bałuty liczyły już ok. 105 tys. Mieszkańców. Pod względem ludności wieś ta stała się największą w ówczesnej Europie.
Dopiero podczas I wojny światowej, 18 sierpnia 1915 roku, 105 lat temu, Bałuty - wówczas już gęsto zabudowane, ubogie przedmieście przemysłowej Łodzi - zostały włączone do miasta. Do tej pory na szczegółowych planach i zdjęciach satelitarnych widoczne są relikty istnienia granicy o archaicznej genezie, cechującej się nieregularnym przebiegiem (przykładem może być biegnąca dawną granicą współczesna ul. Wrześnieńska), a także granice działek (a co za tym idzie linie zabudowy) na przestrzeni kilku kilometrów pomiędzy ul. Zachodnią, a Franciszkańską.
Pod wspomnianym powyżej adresem możemy znaleźć graniczną kapliczkę – niegdyś okazały krzyż stojący zapewne na polnej miedzy przy ruchliwym trakcie z Piotrkowa do Włocławka.
Dziś kapliczka w bardziej „miejskiej” formie wmurowana jest w kamienicę.
Na prezentacji <link https://giphy.com/gifs/3o7TKMuRBDrUmOYmUo?fbclid=IwAR05LeUwe9--FROExrXJV_Q-pc2jfHgOqQ2KfUZp6xTm8o38SC0hm7JrQ8A _blank>Refotografii</link> możemy zobaczyć różnicę w wyglądzie kapliczki przed i po wojnie.