Ekspozycja koncentruje się na ukazaniu Bałut jako miejsca funkcjonującego na pograniczu pamięci i codzienności, stagnacji i zmiany, ruiny i odradzania się. Dzielnica ukazana została jako obszar, w którym spotykają się doświadczenia mieszkańców, miejskie narracje oraz symbole przeszłości i teraźniejszości. Wystawa podejmuje próbę zrozumienia, w jaki sposób historia i dziedzictwo kształtują współczesne procesy rewitalizacyjne i tożsamość miejską.
Zwiedzający mają możliwość poznania Bałut z różnych perspektyw – mieszkańców, artystów, badaczy i architektów. Na wystawie zaprezentowano m.in. archiwalia, fotografie, dokumenty, projekty artystyczne i urbanistyczne. Częścią narracji stały się również osobiste opowieści i świadectwa, które tworzą wielogłosowy obraz dzielnicy.
Istotny element ekspozycji stanowi historia i otoczenie Parku im. Szarych Szeregów (popularnie nazywanego Parkiem Śledzia). Przestrzeń ta staje się punktem wyjścia do szerszej refleksji na temat granic – administracyjnych, społecznych i symbolicznych – wyznaczających codzienne funkcjonowanie tej części miasta.
Wystawa unika nostalgii i idealizowania przeszłości. Zamiast tego oferuje spojrzenie analityczne i krytyczne, w którym Bałuty jawią się jako hybryda historii, kultury, transformacji społecznych i urbanistycznych napięć. Projekt stawia pytania o znaczenie dzielnicy w kontekście całej Łodzi, a także o to, czego współczesne miasto może nauczyć się od Bałut.
Wystawę można oglądać w Kamienicy Hilarego Majewskiego, która sama – jako zrewitalizowany obiekt w samym sercu Łodzi – stanowi przykład dialogu między dziedzictwem a nowoczesnością.